Szlak pielgrzymi jest wyjątkowy, prowadzi przez Białoruś i Litwę, gdzie pielgrzymi przez 9 dni pokonują trasę ok. 290 kilometrów i doświadczają wielkiej uprzejmości i gościnności tamtejszych mieszkańców. Na długo pozostają w pamięci i w sercu piękne i wzruszające spotkania z Polakami żyjącymi na Kresach, niejednokrotnie pochylonymi przez wiek, cierpienie i chorobę. Czekają oni na pielgrzymów ze łzami w oczach. Witając chlebem dzielą się z nami wiarą, miłością i tęsknotą za tym co polskie.

To ludzie bogaci w wiarę, nadzieję i miłość do Boga i do człowieka, o czym świadczyła ich gościnność, troska o pielgrzymów, ale też miłość do Polski i do tego co Polskę im przypomina. Tym jest dla nich pielgrzymka i spotkanie z pielgrzymami.

Czas wędrowania to czas modlitwy, refleksji i radości ze spotkania z Jezusem i Jego Matką w Duchu Świętym. To czas bycia ze z sobą nawzajem, dzielenia się świadectwem życia. Czas uwieńczony stanięciem przed Obliczem Matki, Matki w Bramie, która tęskni, wygląda i czeka na Swoje dzieci.

Jak dobrze mieć taką Matkę, złożyć trud drogi u Jej stóp, oddać się w Jej puste ręce i tych wszystkim którzy towarzyszyli nam w pielgrzymowaniu i przekazali nam swoje intencje. I modlić się słowami św. Maksymiliana:

Matko Boska Ostrobramska

Nie masz na swym ręku Dzieciątka Jezus

to weź mnie na swoje ręce

i przenieś szczęśliwie przez całe życie .

Amen.

wn