Wspólne świętowanie rozpoczęło się w kaplicy montażem słowno-muzycznym o spotkaniu Samarytanki z Panem Jezusem. Pragnienie wody żywej wyrażone przez Samarytankę przemieniło się w adorację Jezusa Eucharystycznego zakończone modlitwą uwielbienia:

„O mój Jezu umiłowany, pragnący miłości, chciałabym być oblubienicą Twego Serca. Chciałabym Cię okryć chwałą, chciałabym Cię miłować. Aż do śmierci z miłości! Ale czuję moją bezsilność i błagam Cię, abyś mnie wypełnił Sobą, abyś mnie w Sobie zatopił, zagarnął, zajął moje miejsce, tak by życie moje było jedynie odblaskiem Twojego życia. Przyjdź do mnie jako Ten, który uwielbia, wynagradza i zbawia. O Słowo Przedwieczne, Słowo mego Boga, chcę spędzić życie moje na słuchaniu Ciebie. Wypełnij Nim moje serce puste jak ten porzucony przez Samarytankę dzban Uwielbiam Cię Panie za wszystko czym mnie obdarzasz. Za Twojego Świętego Ducha, Wodę Życia, który nasyca moje pragnienie i darzy z hojnością jakiej nie zna świat. Za każde dobro jakie składa On w moim sercu. Dobro, którego świat dać nie może.”

Eucharystia celebrowana przez kapelana Domu prowincjalnego ks. Bogdana Węgrzyna była uwieńczeniem wspólnej modlitwy w intencji Siostry Prowincjalnej. Następnie w Oratorium Siostry z różnych wspólnot słowem, pieśnią i tańcem złożyły życzenia Siostrze Solenizantce po których wszyscy spotkali się w refektarzu na uroczystej kolacji.

Niech błogosławieństwo Boga Miłości opromienia każdy dzień życia Siostry Prowincjalnej!