Kongres wpisał się w obchody przeżywanego w Kościele Roku Życia Konsekrowanego i stanowił odpowiedź na wezwanie papieża Franciszka, by odkrywając piękno konsekracji wspierać się wzajemnie w radosnym „tak” dla Ewangelii. Spotkaniu młodych konsekrowanych towarzyszyło biblijne motto: „Aby radość Moja w was była i aby radość wasza była pełna”. W programie znalazły się m.in. radosne uwielbienie i dziękczynienie Bogu za dar powołania, konferencje, koncert uwielbienia i wieczór adoracji. Ciekawym punktem programu była praca w grupach, której towarzyszyła dyskusja na temat: ”Gdzie w życiu konsekrowanym ukryta jest radość” oraz wzajemne dzielenie się doświadczeniem własnych wspólnot.

Mszę św. na rozpoczęcie Kongresu celebrował bp Kazimierz Gurda, przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego Konferencji Episkopatu Polski. Nawiązując do hasła Kongresu: „Radość Konsekracji” bp Gurda przypomniał słowa z listu papieża Franciszka na Rok Życia Konsekrowanego, „tam gdzie są zakonnice tam jest radość”. - Jesteśmy wezwani, aby doświadczyć i ukazać, że Bóg może napełnić nasze serca i uczynić nas szczęśliwymi, bez potrzeby poszukiwania gdzie indziej naszego szczęścia, że autentyczne braterstwo przeżywane w naszych wspólnotach karmi naszą radość, że nasze całkowite oddanie w służbie Kościoła, rodzin, młodzieży, osób starszych, ubogich całkowicie realizuje nas jako osoby i nadaje pełnię naszemu życiu – powiedział kaznodzieja. Bp Gurda podkreślił, że „prawdziwa i pełna radość z tego kim jesteśmy i z tego komu i czemu poświęcamy nasze życie zależy od tego czy jest ona zakotwiczona Jezusie”. – Jest to zależność bardzo klarowna i jasna. To podstawowa prawda życia chrześcijańskiego i konsekrowanego – mówił bp Gurda. Podkreślał, że życie konsekrowane „oddane Jezusowi a przez Jezusa i z Jezusem, oddane człowiekowi nie jest i nie może być puste, nijakie, jałowe. Musi być życiem przepełnionym miłością i radością”. - Życie bez miłości i płynącej z niej radości nie ma sensu, żaden człowiek tego nie wytrzyma – mówił kaznodzieja.

Pierwszy dzień uczestnicy Kongresu przeżywali pod znakiem różnorodności form i charyzmatów życia konsekrowanego. W drugim dniu zwrócono uwagę na źródłach radości w życiu konsekrowanym. W trzecim dniu rozważania dotyczyły kryzysu w życiu konsekrowanym a czwarty dzień, sobota 26 września, był czasem poświęconym dawaniu świadectwa. W intencji papieża był to dzień poświęcony wspomnieniu świętych i męczenników życia konsekrowanego. W ramach jego obchodów młodzi zakonnicy wpatrywali się w ideały poprzedników, którzy osiągnęli świętość. W tym dniu uczestniczyły wszystkie osoby konsekrowane niezależnie od wieku. Odbył się przemarsz z częstochowskiej Archikatedry na Jasną Górę z obrazami i relikwiami wyniesionych na ołtarze Męczenników. Procesja była znakiem ukazania bogactwa życia konsekrowanego w Kościele i jego obecności w przestrzeni publicznej.

Uroczysta Msza Święta pod przewodnictwem nuncjusza apostolskiego abp Celestino Migliore była zwieńczeniem Kongresu. W homilii ksiądz arcybiskup mówił o świadectwie męczenników, których dzisiaj Kościół wspomina: – Nie chodzi jednak o zwykłe wspominanie, o statystyki, okolicznościowe odświeżanie pamięci i sentymentów związanych ze świadectwem ich życia i śmierci. Raczej chodzi o uznanie, że męczeństwo tylu naszych współbraci, współsióstr nie było aktem indywidualnego heroizmu, ale swoistym świadectwem ich komunii z Chrystusem i Kościołem.